‘Verstrakkingsgezinde’ Fed heft tijdelijk Fed-put op

Het eerste bericht wijst op een gevaar voor de financiële markten. Het tweede zou – zoals we in onze podcast ‘Stand van Zaken’ van december aangaven – wel eens een geschenk uit de hemel kunnen zijn voor die financiële markten.

Maar laten we eerst even focussen op Bostic en de boodschappen die de Fed de voorbije week de wereld instuurde. Bostic is de eerste Fed-bestuurder die openlijk durft te stellen dat de Amerikaanse centrale bank met een dubbel salvo van start zou kunnen gaan met haar renteverhogingen. Daarmee klinkt de ‘verstrakkingsgezinde’ – hoe vertaal je ‘hawkish’ ?? – toon van de rentebepalende vergadering van vorige woensdag nog luider. Fed-voorzitter Powell stelde toen dat “de economie zich in een heel andere situatie bevindt” dan bij de vorige opwaartse rentecyclus. Het economisch herstel is krachtiger, de arbeidsmarkt gezonder en de inflatie hoger. “Die verschillen hebben waarschijnlijk belangrijke gevolgen voor het gepaste ritme van de beleidsaanpassingen.” Snellere renteverhogingen dus.

Zes renteverhogingen

Powell zei ook dat er “heel wat ruimte is om de rentevoeten te verhogen, zonder de arbeidsmarkt, die op basis van vele maatstaven zeer krap is, te bedreigen.” Een straffe uitspraak van een man die eerder de neiging heeft zeer voorzichtig te zijn in wat hij zegt. De boodschap van Powell was duidelijk strenger dan de markten hadden gehoopt. Dat vertaalde zich vorige woensdag in een negatieve ommekeer op Nasdaq met 4 procentpunt (om uiteindelijk toch nog vlak te eindigen).

In de aanloop naar de Fed-vergadering ging de markt uit van drie à vier renteverhogingen, te beginnen met maart. De Fed-voorzitter weigerde uit te sluiten dat er mogelijk meer renteverhogingen in de pijplijn zitten dit jaar. BNP Paribas gaat nu uit van zes renteverhogingen dit jaar en drie volgend jaar, wat de rente eind 2023 naar 2,25 à 2,5 procent brengt. De aankondiging van kwantitatieve verstrakking – het niet langer herinvesteren van obligaties die op hun vervaldag komen – vervroegen we naar juni, om effectief van start te gaan in juli. Op die kwantitatieve verstrakking komen we in een van de volgende nieuwsbrieven terug.  

Fed-put in de ijskast

De commentaren van Powell en Bostic geven aan dat de Fed-put voor eventjes in de ijskast is gezet. Het economisch herstel gaat iets te snel, en de oplopende inflatieverwachtingen en looneisen moeten afgezwakt worden voor ze ontaarden in de gevreesde loon-prijsspiraal. En als de aandelenmarkten daar dan even onder moeten lijden, het zij zo. De aandelenmarkt is via het weelde-effect een belangrijke steunpilaar van de Amerikaanse consumptie-uitgaven. Gezinnen houden een relatief hoog percentage aandelen aan via de bedrijfspensioenen. De financiële situatie van de gezinnen is vandaag echter veel beter dan na de grote financiële crisis, met veel minder schulden, een hoger nettovermogen en extra spaarcenten, als gevolg van de vorige lockdowns. Een verdere correctie van de aandelenmarkt zal hen niet onmiddellijk van hun stuk brengen.

Powell gaf ook aan dat het rentebepalend comité het exacte toekomstige rentepad nog niet duidelijk voor ogen heeft. “Op dit moment hebben we nog geen beslissing genomen over welk beleid we zullen volgen, en ik benadruk nogmaals dat we nederig en wendbaar zijn.” Zowel opwaartse als neerwaartse inflatieverrassingen zullen het gevolgde pad beïnvloeden. “Wat ik zeg is dat we ons zullen laten leiden door de binnenkomende data en de zich ontwikkelende vooruitzichten.”

De Fed geeft toe dat ze geen idee heeft waar de inflatie op termijn naartoe gaat. De onzekerheden zijn dan ook enorm. Is omikron de laatste coronavariant die de economie onderuithaalt? Kan de dienstensector daarna openbloeien ten nadele van de oververhitte goederensector? Kan de aanvoerketen op korte termijn herstellen? Houden de Russen zich koest? Allemaal belangrijke maar onduidelijke stukken in de grote inflatiepuzzel.

Chinese desinflatie?

De 50 basispuntensuggestie van Fed-bestuurder Bostic van dit weekend is een extra signaal dat de verstrakking wel eens sneller zou kunnen verlopen dan de markten denken. Die lieten het maandagochtend niet aan hun hart komen en startten de week positief. De tragere groei in China zit daar mogelijk voor iets tussen. Merk wel op dat een vertraging van de fabrieksactiviteit niet ongebruikelijk is in de aanloop naar Chinees Nieuwjaar.

Een tragere Chinese groei is doorgaans niet iets waar de markten zich over verkneukelen. Maar de voorbije twee à drie decennia was inflatie geen probleem. Nu tempert een tragere groei in China mogelijk de globale inflatie. Top! In dat scenario leidt een verdere versoepeling van het Chinese monetaire beleid tot een daling van de Chinese munt. De Chinese exportprijzen dalen en de handelspartners van China importeren de goedkopere Chinese goederen. Dat zou eindelijk eens een positieve verrassing zijn te midden van al dat opwaartse inflatiegeweld. Ik vermeld uitdrukkelijk ‘zou’, want net als Powell zijn ook wij het voorbije jaar nederig geworden wanneer het aankomt op het voorspellen van de precieze inflatie. De inkomende macrodata zullen ons leiden.