Wie van de drie

Ongetwijfeld zal daar ook situatie van de Yuan, de Chinese munt, uitvoerig besproken worden. Deze verloor de laatste tijd immers stelselmatig waarde, onder impuls van een aansterkende dollar. Het verlies aan koopkracht is zeer vervelend voor de Chinese beleidsmakers, die net de binnenlandse consumptie proberen aan te wakkeren (zie ook deze bijdrage van Sylviane Delcuve).

Welke keuzes heeft de regering?

De “impossible trinity”-theorie van de Amerikaanse econoom Robert Mundell schetst de afweging die de beleidsmakers maken. Deze theorie stelt dat maximaal twee van de volgende drie objectieven tegelijk kunnen worden voldaan: stabiele wisselkoersen, vrij verkeer van kapitaal en een onafhankelijk monetair beleid.

De meeste westerse landen kennen vrij verkeer van kapitaal. Om ook de wisselkoers van hun munt relatief stabiel te houden, dient het monetair beleid gevoerd te worden in functie van de twee eerste doelstellingen. Bij bijvoorbeeld een grote toevloed van internationaal kapitaal en dus een stijgende vraag naar de eigen munt, kan de dreigend appreciatie worden afgewend door een renteverlaging.

Ook China maakt deze afweging.

Ten eerste beloofde het land de voorbije jaren immers om de bestaande kapitaalcontroles meer en meer af te bouwen. Deze liberalisering wordt gezien als een belangrijke stap richting de status van economische grootmacht.

Ten tweede wordt er ter ondersteuning van de binnenlandse vraag een flexibele monetaire koers gevaren. De reële rente in China flirt met 0%. Investeerders op zoek naar rendement wenden hun blik dan ook naar het buitenland en verkopen Yuan op de internationale markt, waardoor deze waarde verliest.

Zo komt het derde objectief, een stabiele wisselkoers, in het gedrang. De Chinese centrale bank gebruikt haar eigen internationale valuta om Yuan op te kopen, in de hoop de depreciatie ervan te stutten. Sinds begin 2015 daalden deze reserves met zowat 1 000 miljard dollar…maar de Yuan daalt nog steeds. Afhankelijk van de bron, zouden die reserves pas binnen 24 maanden volledig uitgeput zijn maar zover zal het waarschijnlijk niet komen.

De keuze tussen een (gecontrolleerde) devaluatie en opnieuw verstrakkende kapitaalcontroles dringt zich dan ook op. Want aan de “impossible trinity” ontkomt niemand.