Menu
Macro-economie
21.02.2024
Koen De Leus Chief Economist

Extreem India (#1 Economische Serie over India)

India is een kleine reus. “Maar ik zie het land, pakweg over tien jaar, uitgroeien tot een enorme gigant”, legt dr. Bhagwati me uit. Jaimini Bhagwati is ambassadeur van India op rust en werkt momenteel nog als ‘Distinguished Fellow’ voor de denktank ‘Centre for Social & Economic Progress’ (CSEP) in New Delhi. “Er worden wegen gebouwd, net als havens en luchthavens. De logistiek begint in orde te komen. Er worden hervormingen doorgevoerd. En alles zal op een bepaald moment in de plooi vallen. Wanneer? Dat is moeilijk te voorspellen. Je kan het vergelijken met een sneeuwbal die groter en groter wordt, naarmate hij meer sneeuw oppikt van de grond. Plots zie je een gigantische bal. En dan zal je jezelf afvragen: waar komt die ineens vandaan?”

Het demografische dividend van India

Qua oppervlakte en bevolking is India al een gigant. Het meet 1,2 keer het oppervlak van de eurozone, 77 procent van dat van de EU en een derde van de oppervlakte van de VS. Maar de bevolking ligt respectievelijk drie, vier en iets meer dan vier keer hoger dan die in de vermelde regio’s. De totale bevolking zal in 2063 een piek bereiken van 1,7 miljard, tegenover 1,4 miljard nu, om vervolgens te dalen naar 1,53 miljard in 2100. Tot 2044 geniet India een demografisch dividend: het aantal 25-64-jarigen versus 65-plussers en min-25-jarigen – de onderhoudsratio – zal over die periode dalen met 17 procent. Van nu tot 2050 zal de beroepsbevolking stijgen met 0,9 procent van 706 miljoen tot 902 miljoen.

countries population India

Dat demografische profiel staat in schril contrast met de meeste andere geïndustrialiseerde economieën én met sommige opkomende. De VS is de spreekwoordelijke uitzondering die de regel bevestigt met nog een stijging van 175 miljoen tot 187 miljoen mensen tegen 2050. In West-Europa zal de beroepsbevolking afnemen tot 91 miljoen (2050), tegenover 102 miljoen vandaag (min 0,4 procent/jaar). In China zal de beroepsbevolking dalen van 823 naar 668 miljoen of 0,7 procent per jaar. De migratie van mensen van het Chinese platteland naar de steden en een verdere stijging van de participatiegraad kunnen die daling mogelijk nog gedeeltelijk compenseren. We zullen zien dat in India beide elementen dé uitdaging – iedereen een job aanbieden - nog groter maken.

demographic dividend India

India is niet het nieuwe China

India wordt vaak vergeleken met het China van de jaren 80, waar de beroepsbevolking meer dan verdubbelde tot 2020. In combinatie met het opengooien van zijn markt voor buitenlandse bedrijven, tekende China tot 2010 een gemiddelde jaarlijkse groei op van 10 procent. In India staat die vandaag op 7 procent. De verwachting van het IMF is dat India de komende jaren een groeiritme van 6 à 7 procent aanhoudt. Voor China gaat het uit van een daling van de groei van 5 procent in 2023 naar 3,4 procent in 2028. De OESO publiceert groeiverwachtingen tot 2040. Zij gaat uit van 4,4 procentgroei voor India versus 1,9 procent voor China.

India haalt niet het verschroeiende groeiritme dat China decennialang kon voorleggen. Volgens Anantha Nageswaran, Chief Economic Advisor van de Indische overheid, realiseerde China die groeicijfers door de grote hoeveelheid schuld die het had opgebouwd. “Gecorrigeerd daarvoor groeide India sinds midden jaren 90 sterker”, legt hij uit wanneer ik hem spreek in zijn bureau.

De belangrijkste reden – volgens mij – waarom India in het verleden, en evenmin in de toekomst, dergelijke groeicijfers zal voorleggen is, omdat het een democratie is. Om sneller dan vandaag infrastructuur uit te rollen en noodzakelijke hervormingen door te voeren, zou een autocratie zonder inspraak van de bevolking ideaal zijn. In India ligt elke hervorming door de versnippering van de politieke partijen en de grote verscheidenheid van de bevolking politiek altijd zeer gevoelig. Veranderingen in India gaan daardoor altijd trager dan gepland.

“En hoewel de centrale regering onder Modi een sterke parlementaire meerderheid heeft, maakt een voortdurende verkiezingscyclus (vanwege gespreide tijdschema's voor de verkiezingen in de staten) impopulaire hervormingsmaatregelen politiek gevoelig”, zegt Shumita Deveshwar, hoofdeconoom India voor onderzoeksbureau GlobalData TSLombard. “Daarom moest de regering de landbouwhervorming intrekken. Bovendien weerhoudt politieke concurrentie op het niveau van de staten de centrale overheid ervan een stappenplan in te voeren dat de lokale overheden dan zouden moeten uitvoeren. De gestrande arbeidshervormingen zijn daarvan een goed voorbeeld.”

Land van extremen

Die verscheidenheid van de bevolking maakt van India een land van tegenstellingen. “Alles wat je hoort over India is waar. En al het omgekeerde is ook waar”, zegt Mukesh Malhotra, CEO van Solvay India wanneer ik hem zeg dat India en beetje verwarrend is. Het 27 verdiepingen tellende ‘huis’ van die andere Mukesh, miljardair Mukesh Ambani – het eerste appartement dat meer dan één miljard dollar kostte en de grootste eengezinswoning ter wereld – bevindt zich in het midden van de stad Mumbai, waar naar schatting 62 procent van de bevolking leeft in krotten. India is een van de meest ongelijke landen ter wereld. Zo bezit de rijkste 1 procent van de bevolking 22 procent van het nationale inkomen, terwijl de armste helft slechts 13 procent bezit. “India is een land van extremen”, bevestigt Roopa Purushothaman, Chief Economist en Head of Policy Advocacy van de Tata-groep. “En die extremen vind je overal terug. Neem bijvoorbeeld de vergrijzing. Gemiddeld heeft India een jonge populatie, met gebieden in het noorden en noordoosten met een zeer hoge vruchtbaarheidsgraad. Maar in Zuid-India vergrijzen we sneller dan in Frankrijk. De mensen daar hebben dan ook andere behoeften.”

Mukesh ambani

Ook het gemiddelde inkomen van de 28 staten en 8 uniestaten (die rechtstreeks onder de federale overheid vallen) varieert sterk. Het gemiddelde inkomen per capita in India bedroeg in 2021-2022 1.955 dollar. Maar vier staten hadden een inkomen van meer dan het dubbele, en twee staten van minder dan de helft. De prioriteiten in die staten liggen anders, en daar kan het lokaal gekozen staatsbestuur op inspelen. “India is niet één land. Daarvoor is het veel te groot en zijn er veel te grote verschillen op het gebied van cultuur, taal enzovoort”, legt Amitabh Dubey, politiek analist bij onderzoeksbureau TS Lombard, uit. “Het is goed dat de regionale macht zo groot is. Zo kan de regionale overheid de dingen doen die belangrijk zijn voor de eigen regio. Er is een centrale overheid, maar 90 procent wordt beslist door de staten.”

Zeer divers maar toch één natie

Heeft India meer weg van de VS dan van de Europese Unie? “In Europa heb je Belgen, Fransen, Duitsers”, legt Raman Madhok uit. Madhok is adviseur economische diplomatie voor het Belgische Consulaat-Generaal in Mumbai en onder meer ex-voorzitter van de ‘Indo-Belgian-Luxembourg Chamber of Commerce’. “Jullie behoren allemaal tot Europa, maar jullie gedrag verschilt, jullie eetgewoonten, jullie interactie. Dat stel je ook vast in India, waar de mensen die je hebt ontmoet in New Delhi anders zijn dan die in Mumbai. Maar het grote verschil is dat ze zich nog altijd Indisch voelen, terwijl jullie loyaliteit in jullie eigen land ligt. Jullie hebben die lijm die India wel zeer stevig samenhoudt."

Op het vlak van diversiteit in cultuur, talen en gewoonten gaat het wel veel meer de Europese kant op. “De afgelopen 20 jaar hebben we bijna een derde staten toegevoegd. Delhi bijvoorbeeld is een staat geworden, we hebben grote staten gesplitst om die meer beheersbaar, meer bestuurbaar te maken. En ook omwille van de grote verschillen in sommige staten qua cultuur, gewoonten, rijkdom enzovoort.” Een Indisch bankbriefje illustreert die diversiteit perfect. Er staan 15 talen op afgedrukt, en het bedrag is zelfs geschreven in 17 van de 22 officiële talen: Hindi, Engels, Assamese, Bengali, Gujarati, Kannada, Kashmiri, Konkani, Malayalam, Marathi, Nepali, Oriya, Punjabi, Sanskrit, Tamil, Telugu en Urdu.

Hindi is de meest gesproken taal en is de eerste of tweede taal voor 44 procent van de bevolking. In veel staten en regio’s gelden echter andere officiële talen die als eerste taal gebruikt worden. Volgens een studie uit 2012 spreekt naar schatting 194 miljoen mensen Engels of 14 procent van de bevolking (hoewel een andere bron het heeft over 30 procent, maar zonder bronvermelding). Het aantal Engelstalige Indiërs is sinds 2012 ongetwijfeld gestegen, en zelfs met 194 miljoen zou India na de VS het land zijn met het hoogste aantal Engelstaligen. Engels wordt vooral gesproken in grote Indische steden zoals Bangalore, Mumbai en Chennai. Dat zou een groot voordeel moeten zijn voor India bij het aantrekken van internationale bedrijven in vergelijking met bijvoorbeeld China. Maar in de meer landelijke en noordelijke gebieden wordt het Engels veel minder gesproken. Daar komen Hindi en verschillende lokale dialecten vaker voor.

De opinies in deze blog zijn die van de auteurs en geven niet noodzakelijk het standpunt van BNP Paribas Fortis weer.
Koen De Leus Chief Economist
Koen De Leus (Bonheiden, 1969) behaalde zijn masterdiploma Handelswetenschappen aan de Economische Hogeschool Sint-Aloysius (EHSAL).Sinds september 2016 is hij Chief Economist bij BNP Paribas Fortis. Hij is ook gastdocent in ‘Behavioural Finance’ aan de EHSAL Management School. Koen publiceerde in 2017 zijn boek ‘De Winnaarseconomie: uitdagingen en kansen van de digitale revolutie’. In 2012 publiceerde Koen ‘De Gouden Beursleuzen’. In 2006 schreef hij ‘Naar Grijsland’ samen met Paul Huybrechts, over de sociale en economische uitdaging van de vergrijzing. Lees meer

Over het onderwerp