Wat als het scenario voor de komende maanden veranderd zou zijn?

Tot voor kort leek alles duidelijk en de economische analyse vrij helder: De overwinning van Emmanuel Macron liet een optimistische wind door op de Europese markten waaien en het herstel zette door, met de publicatie van betere cijfers zowat overal en zelfs een opwaartse herziening van de groei in Frankrijk, dat nochtans wat achterophinkte op dat vlak. Sedert enkele maanden steeg ook de inflatie weer overal, van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk tot de rest van Europa. Iedereen begon te rekenen op een verstrakking van het monetaire beleid, zowel in de VS, waar de komende optrekking van de tarieven nog altijd in de loop van juni verwacht wordt, als in Europa, waar de druk op de ECB eveneens toeneemt, zeer tot ongenoegen van Mario Draghi, die er alles aan doet om de verwachtingen te temperen, door aan al wie het wil horen te herhalen dat de inflatie niet zó hoog is en onder zijn 2%-doelstelling blijft…

Maar de situatie zou wel eens veranderd kunnen zijn, want de inflatiecijfers die deze week aan beide kanten van de Atlantische Oceaan gepubliceerd werden, zaaien enige twijfel: de inflatie was in mei duidelijk zwakker dan in april. En belangrijker nog, niemand lijkt erin te slagen de prijs per vat olie te stabiliseren. Gisteren bevestigde de OPEC zijn programma voor de beperking van de olieproductie om het overaanbod, dat samenhangt met de schalie-olieproductie, te bestrijden. Maar de slaagkansen van dat programma zijn zó klein dat verscheidene grote banken, waaronder JP Morgan en Goldman Sachs, hun verwachtingen voor de komende maanden neerwaarts hebben bijgesteld. JPM verlaagt zijn prijsverwachting voor 2018 zelfs met 10 dollar tegenover het huidige peil.

En China?

Het is algemeen bekend dat de Chinese groei een doorslaggevende rol speelt voor de olieprijs, omdat het aandeel van dat land in de wereldconsumptie zo hoog is. Welnu, de gezondheidstoestand van de op een na grootste economie ter wereld riep de voorbije dagen twijfels op, met nieuwe bezorgdheid over ontsporingen met shadow banking en de vergeefs geachte pogingen van de regering om de vertraging van de economische activiteit af te remmen met zware overheidsuitgaven. Ratingbureau Moody’s liet zich niet misleiden en haalde als rechtvaardiging voor het downgraden van zijn rating voor de Chinese schuld, op 24 mei, aan dat er op dat vlak absoluut geen bewegingsruimte is, gezien de omvang en snelle verslechtering van de Chinese overheidsfinanciën. Een eventuele doorzetting van de Chinese groeivertraging zou de grondstoffenprijzen onmiddellijk beïnvloeden en een impact hebben op het discours van de centrale banken …

Laten we de komende groei- en inflatiecijfers afwachten om te zien wat de markten boven het hoofd hangt …